Ο καρκίνος του στόματος αποτελεί την 8η πιο συχνή κακοήθεια και μπορεί να προσβάλει όλη τη στοματική κοιλότητα. Προσβάλλει τους άνδρες σε διπλάσια συχνότητα σε σχέση με  τις γυναίκες. H επίπτωση αυξάνει με την ηλικία αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση νέων περιστατικών και σε μικρότερες ηλικίες.

Συχνότερο τύπο ενδοστοματικού καρκίνου αποτελεί το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα ενώ το κάτω χείλος και η γλώσσα προσβάλλονται συχνότερα .

Για τον καρκίνο του στόματος ενοχοποιούνται αρκετοί παράγοντες, όπως η χρήση καπνού η οποία αυξάνει ανάλογα την πιθανότητα εμφάνισης του καρκίνου, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, κυρίως σε συνδυασμό με το κάπνισμα, η διατροφή, η λοίμωξη από HPV (ιός ανθρωπίνων θηλωμάτων), η ακτινοβολία, η  κακή στοματική υγιεινή, ο χρόνιος ερεθισμός του βλεννογόνου του στόματος, που μπορεί να οφείλεται σε τερηδονισμένα και σπασμένα δόντια, σε τραυματισμούς από κακές προσθετικές εργασίες ή σε μη σωστή εφαρμογή των οδοντοστοιχιών. Στους αιτιολογικούς παράγοντες επίσης περιλαμβάνονται ορισμένες λευκές βλάβες (λευκοπλακία) ή ερυθρές βλάβες (ερυθροπλακία) οι οποίες μπορούν να γίνουν κακοήθεις και η παρουσία τους δείχνει ότι ο συγκεκριμένος ασθενής διατρέχει αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση καρκίνου στόματος.

Η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση μπορούν να μειώσουν τον αριθμό των νέων περιστατικών του καρκίνου. Πληγές του στόματος που δεν επουλώνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι ύποπτες για κακοήθεια. Η τακτική επίσκεψη στον οδοντίατρο είναι επιβεβλημένη, ώστε να ελέγχεται ο βλεννογόνος του στόματος για  πιθανές προκαρκινικές  ή άλλες ύποπτες βλάβες. Η διάγνωση της κακοήθειας τεκμηριώνεται με ιστολογικό έλεγχο.

Η αντιμετώπιση του καρκίνου του στόματος ακολουθεί αρχές διεθνώς καθορισμένες διότι έτσι παρέχεται το καλύτερο δυνατό θεραπευτικό αποτέλεσμα. Περιλαμβάνουν τη σταδιοποίηση, το ογκολογικό συμβούλιο, τη θεραπευτική αντιμετώπιση, την επικουρική θεραπεία και τον επανέλεγχο. Η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί πρόκληση για τον ειδικό Στοματικό και Γναθοπροσωπικό Χειρουργό. Περιλαμβάνει την εκτομή του κύριου όγκου ακολουθώντας σύγχρονες τεχνικές προσπέλασης με βασικό κριτήριο τη ριζικότητα της επέμβασης αλλά και την αποκατάσταση της εμφάνισης του προσώπου. Ταυτόχρονα ανάλογα με το σχέδιο αντιμετώπισης γίνεται λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ετερόπλευρα ή αμφοτερόπλευρα όπου θα πρέπει να αφαιρεθούν όλο το λίπος μαζί με λεμφαδένες και σημαντικά ανατομικά στοιχεία που πιθανόν θα αποτελέσουν οδούς μετάστασης όπως αγγεία και μύες. Η αφαίρεση των τραχηλικών λεμφαδένων σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έκταση αυξάνει την επιτυχία και το προσδόκιμο επιβίωσης.